Sien actueel-Blog

Wilma heeft een dochter van 24, Naomi. Naomi heeft een verstandelijke beperking. In haar blogs beschrijft Wilma de belevingswereld van haar dochter, maar ook hoe het gaat in hun gezin en op Naomi’s woonplek. In deze blog gaat het over taal.

Anders
Ik ben anders net als jij, jij bent anders net als ik. De slogan van Sien. ‘Anders’ geeft weer dat mensen verschillend zijn. Het is een feit. Maar wat mij betreft ook een steunende uitspraak. Dé ouder, hét gezin, dé mens met een handicap, dé begeleider bestaat niet. 
Mijn dochter Naomi heeft het ook vaak over ‘anders’ maar zij gebruikt het anders en bedoelt het anders. Haar taal intrigeert mij mateloos.

Margot gaat voor het eerst zelfstandig wonen en dat maakt haar en haar ouders enorm blij en trots. Maar een eigen appartement betekent ook een grote verandering in je leven…

Apetrots
Eindelijk is het zo ver! Margot krijgt een eigen appartementje! Het appartement, een van de tien in het gebouw, is van alle gemakken voorzien. In het elfde appartement zit de begeleiding. Margot heeft haar eigen badkamer en keukentje en is apetrots. Ook haar ouders zijn heel erg blij. Wie had dat nou gedacht: Margot in haar eigen flat?

Ik heb zojuist, na achttien jaar, afscheid genomen. Als predikant/geestelijk verzorger deelde ik een groot deel van mijn leven met mensen met een verstandelijke beperking, hun begeleiders en hun familie. Ik mocht geloof, hoop en liefde met hen delen. En zij met mij!

Worstelen
Wat een puurheid, echtheid, oprechtheid en trouw heb ik in die tijd ervaren. Toch zijn er ook zaken die schuren. Vooral als het gaat om het ‘erbij mogen horen’ van mensen met een beperking. Ik zie dat geloofsgemeenschappen hiermee worstelen.

Sien gaat starten met een nieuwe serie. Elke maand kun je op sien.nl een nieuw blog lezen, waarin steeds iemand anders zijn of haar persoonlijke ervaringen deelt. In dit allereerste blog vertelt Jessica, die een licht verstandelijke beperking heeft, hoe zij zelfstandig ging wonen. Een positief verhaal, want een nieuwe blogserie verdient een vrolijk begin!

Spannend
Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Jessica en ik ben 32 jaar. Toen ik 22 jaar was, ben ik op mijzelf gaan wonen. Ik wilde eigenlijk al meteen zelfstandig gaan wonen, maar dat vond ik nog te spannend. Ik heb daarom eerst een klein half jaartje in een trainingshuis gewoond. Hier heb ik het super naar mijn zin gehad en ook heel veel geleerd. Zo kon ik weer doorgroeien.