Ontzorg de mantelzorger

“Voor mij is het geen keuze om mantelzorger te zijn voor mijn broers en zus. Dit is wat ik heb meegekregen in het leven, dit is wat ik moet doen. En als ik het niet doe, dan is er niemand.” Gerrit-Jan vertelt over de liefde en zorg die hij heeft voor zijn twee broers en zus, de impact die het heeft op zijn eigen leven en waar hij echt last van heeft als het gaat om mantelzorgen.

Jongeren die mantelzorg leveren vinden dat meestal heel vanzelfsprekend. Maar het vraagt veel van hen en dat is niet zonder gevolgen. Hinke van der Werf deed onderzoek naar jonge mantelzorgers. ‘Jonge mantelzorgers hebben vaak moeite met het vinden van een eigen identiteit. Ze maken minder gemakkelijk eigen, persoonlijke keuzes, zijn minder goed in staat grenzen aan te geven en raken sneller overbelast.’

Als je een leven lang zorgt

“De zorg voor onze zoon Gideon goed regelen, dát vinden wij het pittigst,” vertelt Marjan. Ze is moeder van drie kinderen, waarvan Gideon (13), de jongste, een verstandelijke beperking heeft. Hij woont thuis en gaat drie keer per week naar een dagbesteding en gaat binnenkort af en toe logeren in de weekenden. Marjan is naast zijn moeder dus ook mantelzorger en regelt alles voor hem, zijn leven lang.

In een recent artikel van De Correspondent benadrukt Femmianne Bredewold een interessant inzicht: zorg is altijd relationeel. Dat zien we ook bij Sien, zorgen doe je voor een ander, met een ander of er wordt voor je gezorgd door een ander en jij geeft ook weer wat terug. Ze laat zien hoe een man voor zijn vrouw wil blijven zorgen, ondanks dat het hem veel kost, herkenbaar voor veel mensen die zorgen voor een naaste met een beperking.