Sien actueel-‘Mijn leven meandert tussen verdriet en genieten'

Ik ben anders net als jijJij bent anders net als ik
Afbeelding bij het artikel ‘Mijn leven meandert tussen verdriet en genieten'

De zorg voor haar dochter Anna, die een zeer ernstig meervoudige beperking heeft, eiste Stephanie van Witzenburg zozeer op dat ze haar baan verloor. Maar Stephanie heeft een nieuw evenwicht gevonden. ‘Ik vraag me wel eens af: was ik toen wel echt gelukkig? Doordat Anna in mijn leven is, doe ik nu zoveel betekenisvolle dingen.

Na Anna’s geboorte, nu tien jaar geleden, is Stephanie vooral druk met regelen en organiseren. Ze loste van alles op, maar haar verdriet en boosheid bleven. Bovendien was de zorg voor Anna niet meer te combineren met de baan die ze had. Ze besloot om zich te laten omscholen tot verliesbegeleider, een vorm van zelftherapie zegt ze achteraf. ‘De theorie en de verdieping over het onderwerp rouw hebben mij enorm geholpen. De situatie kon ik niet veranderen, maar de manier waarop ik ermee omging wel. Ik heb geleerd dat ik mijn verdriet geen plekje hoef te geven. Het hoeft niet over te zijn. Aan mijn zoon van zeven leg ik het altijd zo uit: mijn leven meandert tussen het doorvoelen van mijn verdriet en genieten van wat er wel is. Soms ligt het bootje aan de ene kant en dan weer aan de andere kant van de rivier. Dat is niet erg, als er maar balans is.’

Wat maakt het zo zwaar?

‘Het regelwerk eromheen. En dat je ook nog zelf moet bedenken wát je moet regelen en hoe. Het zou fijn zijn als er iemand achter me stond die even meedacht. Maar wij hebben twee geweldige pgb’ers. Als een van hen er is, kan ik de zorg loslaten. Als ik met Anna naar het bos ga of als we op vakantie zijn met elkaar, denk ik ook niet aan haar beperking. Nu, na tien jaar, merk ik dat de scherpe kantjes er wat vanaf gaan. We hebben ons leven erop aangepast.

Wat heb je nodig?

‘De wet- en regelgeving moet eenvoudiger. Hier ligt een opdracht voor de beleidsmakers. Maar er is ook een cultuuromslag nodig. Natuurlijk moeten ouders participeren in de zorg. Maar de overheid en werkgevers moeten dat ook accepteren en faciliteren. Ik begrijp best dat je moet bewijzen dat je het overheidsgeld goed besteedt, maar daarin zijn we wel doorgeslagen. Het zou veel verschil maken als het meer op basis van vertrouwen zou kunnen.’

Hoe bewaak jij je grenzen?

‘Dat vind ik het moeilijkst en dat geldt voor veel mantelzorgers. Je geeft altijd eerst aan de ander. Het is goed om je daarvan bewust te zijn. En om gedurende de dag steeds even in te checken bij je zelf: hoe zit ik er nu bij? Ben ik nog wel oké? Verder is het belangrijk om keuzes te maken. Ik ga alleen naar sociale aangelegenheden als ik zeker weet dat ik er energie van krijg.’

Heb je tips?

De mensen om je heen denken vaak dat je het prima redt. Wij willen niet zwak zijn, maar het is belangrijk om te delen hoe het echt gaat: de goede momenten en de moeilijke dingen. En het is goed om dingen uit handen te geven. Dan doel ik niet op de zorg voor je kind, maar bijvoorbeeld een boodschap doen of de andere kinderen uit school halen. Durf om hulp te vragen.’

Stephanie van Witzenburg is getrouwd met Ivo. Samen hebben ze nog twee zoontjes, Mees (7) en David (1,5). Stephanie werkt als verliesbegeleider en is bezig met een wooninitiatief, het Mooi Leven Huis in Zwolle. Hierover en over haar haar leven met Anna schrijft ze blogs en columns op haar website dewereldvanannasophie.nl, op Sophi online en in het magazine van Stichting Downsyndroom. Vind jij het het lastig om je grenzen te bewaken? Of wil je dat we met je meedenken over mantelzorg? We luisteren graag naar je en geven advies. Bel of mail ons gerust: 030-2363738 of Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

Op de hoogte blijven?

Meld je aan voor de maandelijkse nieuwsbrief!