Hoe en waar en door wie er ook geprobeerd wordt om een plekje te vinden, het is er gewoon niet!
De zoon van familie Slager is 26 jaar. Hij heeft autisme en een verstandelijke beperking (functioneert tussen de 4 en 6 jaar). Een ingewikkelde combinatie. Vanaf zijn geboorte is het al een zoektocht naar passende zorg.
Familie Slager vertelt: ‘Eerst kreeg Antal zorg van een kleine zorgaanbieder bij ons in de buurt. Hij woont dan nog thuis. In deze periode krijgt hij zijn eerste psychose. Na een aantal jaar verhuist hij naar een kleine 24-uurs woonvoorziening. Vanaf dat moment bouwt hij zijn eigen leven op: hij sport, hij kookt graag met kookbuddy’s, hij werkt in een kantine, hij heeft een wandelmaatje waarmee hij grote tochten loopt, zelfs de Nijmeegse 4-daagse! Hiermee willen we niet zeggen dat alle zorgen weg waren, verre van dat, maar met de juiste ondersteuning en goede medicatie geniet hij enorm van wat hij wel kan.
Na een aantal jaren moet hij vanwege de sluiting van zijn woonvoorziening verhuizen naar een grote woonvoorziening met 38 bewoners. Hier wordt zijn vaste medicatie voorzichtig afgebouwd. In eerste instantie reageert hij hier goed op, maar later merken we als ouders dat het minder gaat. We geven dat aan, maar er wordt niks mee gedaan. Door een aantal heftige gebeurtenissen in zijn omgeving, in combinatie met zijn mindere stabiele emotionele toestand, raakt hij (opnieuw) in een psychose. We worden gebeld dat onze zoon nu op zijn appartement is maar het eigenlijk onverantwoord is dat hij daar blijft. De crisisdienst wordt gebeld en na uren wachten volgt een gedwongen opname (IBS). Vanuit deze opname wordt gezocht naar een passende plek voor hem. Dit lukt echter niet vanwege schotten tussen het werk van VG en GGZ. Na zes weken halen wij als ouders hem thuis, omdat de omstandigheden waarin hij nu verblijft kwalitatief zeer slecht waren. Dit kon echt niet meer.
Na een paar weken thuis wordt hij weer opgenomen in de woonvoorziening, maar opnieuw volgen een aantal psychoses en (gedwongen) opnames bij GGZ-instellingen.
Inmiddels is onze zoon overgeplaatst naar een kleinschalige kliniek die is gespecialiseerd voor mensen met autisme, psychische en bijkomende problemen. Hier wordt een behandelprogramma van een paar maanden gestart. Daarna moet hij een plaatste krijgen in een BOPZ-zorginstelling, waarvoor hij op diverse wachtlijsten staat.
We delen dit verhaal om bij beleidsmakers, politici en zorgaanbieders dit probleem onder de aandacht te brengen. Cliënten die zowel VG-zorg als GGZ-zorg moeten ontvangen, blijken in de praktijk tussen wal en schip te vallen. Het schrijnende is, dat het allemaal niet zo ver had hoeven komen wanneer er tijdig, met de juiste middelen en deskundig personeel passende zorg was ingezet.
Denk niet teveel in hokjes en regels, maar kijk over grenzen heen en zoek met elkaar naar passende plekken voor deze kwetsbare mensen!
Wat houdt ons dan op de been? Dit, dat God meegaat. Hij is erbij.’
Herken je het verhaal van de familie Slager? We horen het graag! Stuur jouw ervaringen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. We willen de ervaringen graag bundelen en deze samen met koepelorganisatie Iederin onder de aandacht brengen bij verantwoordelijke beleidsmakers.