‘Met een onrustig gevoel op vakantie’
Jaap Hulshof (72) is met zijn vrouw verhuisd naar Hoogeveen om dichter bij zijn broer Thijs (68) te wonen. Thijs heeft niet-aangeboren hersenletsel. Hij was ook slechtziend en werd later blind. 
Thuis waren ze met drie broers: Jaap is de oudste, Thijs de jongste. ‘Toen ik klein was heb ik nooit zo ervaren dat Thijs anders was. Maar toen hij kon lopen, en ik enthousiast reageerde, merkte ik wel dat er bij mijn ouders andere emoties meespeelden. Thijs was laat met lopen en zij hadden zorgen om hem.’
Van de boerderij naar de dagbesteding
‘In het Drentse dorp waar wij woonden, konden wij rustig onze gang gaan. Thijs mocht mee naar onze lagere school, al merkten we wel dat dat niet vanzelf sprak. Mijn broer en ik hebben altijd de neiging gehad hem te beschermen en soms was dat ook nodig’, vertelt Jaap, lid van de ledenraad van Sien. Na zijn schooltijd hielp Thijs mee op de boerderij, later ging hij naar de dagbesteding. Bij een oogoperatie werd Thijs blind, waarna hij in 1983 in een instelling van Visio in Hoogeveen ging wonen.
Toen zijn ouders op leeftijd kwamen werd Jaap, het was toen 2001, bewindvoerder. ‘Dat sprak vanzelf’, zegt Jaap, die later vanuit Wolvega naar Hoogeveen verhuisde om dichter bij zijn broer te kunnen wonen. ‘Nu wonen we op loopafstand. Thijs waardeert dat zeer.’
Grote knoppen
Jaap heeft voor zijn broer een radio met grote knoppen gekocht, zodat Thijs zelf kan afstemmen op de muziek van zijn voorkeur. ‘Hij regelt het zelf. De tv gebruikt hij ook om naar te luisteren. Als er iets fout gaat met de grote-knoppen-afstandsbediening, belt hij mij en dan ben ik er zo. Als mijn vrouw meegaat op bezoek, vraagt hij steevast of ze de bloemen wil verzorgen.’
De levenslange zorg ervaart Jaap niet zozeer als een last omdat hij er veel waardering van Thijs voor terugkrijgt. Dat neemt niet weg dat de zorg invloed heeft. Jaap: ‘Met vakantie gaan geeft weleens een onrustig gevoel, alsof ik hem in de steek laat. We gaan nooit verder dan een dagreis weg. Onzin, want hij wordt goed verzorgd, maar toch…’