Sien actueel-Januari 2025

Ik ben anders net als jijJij bent anders net als ik
Afbeelding bij het artikel Januari 2025

De broer van Hilde, Onno, heeft het syndroom van Down. Hilde is zijn curator. In haar blogs vertelt ze over de wederwaardigheden van haar broer. In deze eerste maand van 2025 denkt Hilde na over wat ‘tijd’ voor haar betekent, en voor haar broer.

Ik heb januari altijd een beetje niksige maand gevonden. Sinterklaas voorbij, Kerstdagen gehad, Oud en Nieuw gevierd en ineens begint alles weer van voren af aan.

Het nadenken over waar we deze zomervakantie naartoe willen, alle verjaardagen komen weer voorbij en de scheurkalender op de wc telt weer 365 blaadjes. Ik weet natuurlijk ook wel dat nooit alles hetzelfde verloopt; er is een dierbaar iemand overleden, je bent verhuisd of je hebt een nieuwe liefde gevonden. Of alle drie. En toch, toch kijk ik begin januari soms een beetje mistroostig naar de nog lege blaadjes in mijn agenda. Wat gaat zich allemaal herhalen?

Krokus
Gelukkig houdt dit gevoel nooit lang aan. Binnen de kortste keren vraag ik me weer af of we deze winter nog zouden kunnen schaatsen en kijk ik weer uit naar de eerste oppiepende krokusjes. Net als vorig jaar en het jaar daarvoor. Niet dat het ooit gaat vervelen, ik moet alleen even wennen. Want uiteraard begint de tijd niet helemaal van voren af aan, vanaf 1 januari is het geen ordinaire herhaling van zetten. Tijd gebeurt gewoon.

Tijdsbesef
Voor mijn broer Onno speelt dit allemaal niet. Zijn besef van tijd is aan de ene kant heel begrensd; het begrip ‘morgen’ kent hij, maar over ‘gisteren’ rept hij eigenlijk nooit. ‘Volgende week’ is al een stuk lastiger voor hem en zeggen dat iets ‘een halfuur rijden’ is heeft geen enkele zin.
Tegelijkertijd kent tijd voor hem juist geen grenzen. En dat is alleen maar meer geworden sinds hij is gaan dementeren. Hij is nu blij met zijn nieuwe vest. Ziet nu Sinterklaas die zijn afdeling bezoekt en heeft geen idee of het al dan niet 5 december is. Is nu boos omdat hij vindt dat de begeleiding te lang doet over het helpen bij het douchen, maar over tien minuten (tien minuten voor de leiding, niet voor Onno) is hij dat allang weer kwijt.

Scheuren
Mede dankzij de dementie is Onno ‘in’ de tijd. Hij lijkt niet terug te gaan naar vroeger, zoals zoveel dementerende ‘normale’ mensen wel doen. Hij neemt het zoals het komt en reageert daarop zoals hij zich op dat moment voelt. Dat klinkt heel mindful, maar de waarheid is dat ik het best moeilijk vind om te zien hoe mijn broer stukje bij beetje zijn vaardigheden en zijn scherpte inlevert. En toch, toch ga ik proberen wat ‘tijdlozer’ te zijn als ik de eerste blaadjes van de nieuwe scheurkalender trek…

Hilde Bout
zus van Onno en eigenaar van Het redactieadres

Op de hoogte blijven?

Meld je aan voor de maandelijkse nieuwsbrief!