Sien actueel-Wat als ik er niet meer ben?

Ik ben anders net als jijJij bent anders net als ik
Afbeelding bij het artikel Wat als ik er niet meer ben?

Als je jong bent, kun je niet wachten tot je ouder wordt. Maar als de jaren gaan tellen, wordt het toch anders. Dan wordt ons ouder worden juist een grote zorg, zeker als je vader of moeder  bent van een kind met een beperking. De ‘wat als’-vragen komen dan vaak levensgroot op je af.

Wat als ik de zorg voor mijn kind niet meer kan volhouden? Wat als ik haar in de weekenden niet meer thuis kan laten komen? Wat als ik niet meer mag autorijden? Wat als mijn kind mij gaat overleven? Wie kent haar dan net zo goed als wij? Wie houdt er onvoorwaardelijk van hem?

Ik heb vaak met ouders gepraat over deze ‘wat als’-vragen. Natuurlijk kun je  van alles regelen en goede plannen maken. Maar één ding kun je niet organiseren: de onvoorwaardelijke liefde en trouw voor je kind. Hoe draag je dat over aan andere familieleden, aan zorgdragers? Valt dat eigenlijk wel over te dragen? Je voelt en weet dat het antwoord ‘nee’ is, hoe pijnlijk en verdrietig ook.

Anders, maar toch!

Ik heb veel bewoners begeleid die één  of beide ouders moesten verliezen. Hun verdriet was en is groot. Je voelt dat de band van kind met ouders een onverbrekelijke is en het gemis blijvend. Misschien mag je daarvan ook zeggen: ‘Goddank, want de band met hun ouders was gekleurd door liefde.’ Toch zag ik bewoners na verloop van tijd  een soort rust vinden. Papa is er niet meer, mama is er niet meer. Ze zien dat ook hun medebewoners deze verliezen met zich mee dragen. Vaak stellen ze elkaar de vraag: ‘Heb jij je ouders nog?’ Kennelijk is er een leven vóór, maar er is ook leven ná het overlijden van hun ouders. Anders, maar toch!

Veerkracht

Als het christelijk geloof belangrijk is voor je kind, klinkt er, behalve de werkelijkheid van het sterven, ook de werkelijkheid van nieuw leven mee, van een hemel. Vaak zei ik: ‘Papa en mama wachten op je. Maar ze hopen ook dat je nu geniet en leeft met alle mensen om je heen, die je ook liefhebt.’ Je kind moet het ‘doen’ met andere liefde. Geen ouderliefde, maar wel liefde van vrienden, familieleden, collega’s, medebewoners en begeleiders. Die liefde is onvergelijkbaar anders, maar is er wel.

Het leven heeft toch iets onverwoestbaars in zich en dat is hoopvol: vaak blijkt er genoeg veerkracht te zijn om op te staan en het leven weer te omarmen.

Wil je hierover doorpraten of heb je andere vragen? Laat het ons weten! Kijk voor deze en andere veelgestelde vragen op www.sien.nl/veelgestelde-vragen.

Op de hoogte blijven?

Meld je aan voor de maandelijkse nieuwsbrief!