Zelf is Roelie Reiling, gepensioneerd predikant-geestelijk verzorger, niet zo van orgelmuziek. Maar ze ontdekte dat de bewoners in de instelling waar ze werkte er wel dol op waren. En dat zette Roelie aan het denken…
In de wereld van geloven speelt muziek een belangrijke rol. Meditatieve muziek, psalmgezang, gospel, koormuziek, instrumentale muziek of wat voor muziek dan ook. En in de wereld van geloven van mensen met een verstandelijke beperking speelt muziek zelfs vaak een hoofdrol.
Muziek vereist geen kennis, het is een (religieuze) taal die rechtstreeks naar het hart gaat. Muziek verwoordt emoties, laat je blijdschap klinken, drukt je verlangen muzikaal uit en troost je hart.
Enthousiast
Ik werk al bijna 20 jaar in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking (hoewel ik officieel met pensioen ben, ga ik er nog met enige regelmaat voor in vieringen). Een aantal van hen was heel vertrouwd met het orgel. De begeleiders op de woongroep merkten dat door de enthousiaste reacties als dit instrument op de radio of in de kerk te horen was. Nou heb ik zelf niet zo heel veel met orgelmuziek, maar ik was er niet voor mezelf en mijn smaak, maar voor de bewoners. Dus ging ik denken hoe ik er voor hen meer uit kon halen.
Orgeluur
Zo begon mijn zoektocht naar een organist. Eentje die niet alleen technisch mooi kon spelen, maar die in zijn spel ook zijn muzikaliteit en emoties hoorbaar en ervaarbaar kon maken. Ik kwam uit bij een organist uit de grote stad. Hij had nog nooit iemand met een verstandelijke beperking ontmoet. Hij stelde eerlijke, basale vragen: “Wonen ze hier? Maar wie is er dan ’s nachts?”. Toch durfde hij het avontuur wel aan. En zo ontstond, vijftien jaar geleden ‘het orgeluur’: een uur lang genieten van dit instrument. Dat doen we door in een kring rondom het orgel te zitten en te luisteren en te kijken naar de organist. Een uur met en voor echte orgelmuziekliefhebbers. Gemiddeld zijn er zo’n dertig mensen aanwezig: mensen met een lichte tot ernstig verstandelijke beperking, begeleiders, ouders en vrijwilligers. De niet-bewoners genieten misschien nog wel het meeste van de reacties. Zo zeiden een vader en moeder: “Een hemels uurtje voor ons drieën. We slaan nooit over”.
Balsem voor de ziel
Inmiddels organiseren we ongeveer vijf keer per jaar dit uur. Met nog steeds diezelfde organist, voor wie het zijn kostbaarste uur is geworden. Klassieke stukken en geestelijke liederen wisselen elkaar af. En men geniet ademloos. Ogen die stralen. Hemels. Balsem voor de ziel.
Wegen
Waarom ik dit vertel? Omdat, als je beseft dat muziek zo’n belangrijke rol speelt in het (geloofs) leven van mensen met een verstandelijke beperking, je altijd weer naar wegen moet zoeken om die muziek bij hen te brengen. Of hen naar die muziek. Live!
Roelie Reiling
predikant-geestelijk verzorger (met pensioen)