Ik hoor erbij!
Een van de doopnamen van mijn zus is Aleid(a). Dat betekent: ‘edel mens’. Toen mijn zus werd gedoopt, wisten onze ouders nog niet dat hun dochter zwaar verstandelijk beperkt was. Voor mij is zij allereerst wat haar naam vertelt: een edel mens.
Verwevenheid
Jarenlang heeft zij in de zomervakantie en met kerst en de jaarwisseling bij ons gelogeerd. Zij hoorde erbij. Dat vond ik niet alleen, ook onze kinderen ervoeren dat zo. Ze kan helaas vanwege haar leeftijd niet meer bij ons logeren maar wat is gebleven, is de verwevenheid met ons gezin.
Gezinsfoto
Dat ook zij het gevoel heeft: ‘Ik hoor bij hen’, maakte ze duidelijk op de dag waarop ik vierde dat ik zeventig werd. Als verrassing voor mij hadden de kinderen een fotograaf uitgenodigd om een gezinsfoto te maken. Net op het moment dat de fotograaf de foto wilde maken, kwam mijn familie - inclusief mijn verstandelijk beperkte zus - bij de feestlocatie aan. Mijn zus liep zo snel mogelijk naar ons gezin en liet zich niet weerhouden door het geroep van andere familieleden om bij hen te blijven. Ze voegde zich bij ons gezin en was pas tevreden nadat er een gezinsfoto was gemaakt waarop zij óók stond. Zo komt het dat wij een prachtige gezinsfoto in de kamer hebben staan, niet met achttien maar met negentien personen erop. Haar actie vond ik een prachtig verjaardagsgeschenk. Op haar manier maakte zij duidelijk: ‘Ik hoor erbij!’
Gerhard ter Maat schreef een boek over het leven van zijn zus. Het heet: 'Mijn zus mag er zijn! Over God, de verstandelijk beperkte mens en de samenleving'. Het kost € 17,50. Uitgeverij Fagus in Aalten, ISBN 978-94-91634-79-6.