Kerstmis was een feest waar Roelie Reiling, predikant-geestelijk verzorger, eigenlijk nogal tegenop zag. Tot zij leerde dat dit feest ook echt een feest kon zijn.
Kerstfeest
Wat bijzonder om toe te leven naar het kerstfeest. Nog ruim een week en dan is het feest! Ik heb er zin in en kan er echt naar uitkijken. Ik schrijf deze zinnen nu heel vanzelfsprekend, maar eerlijk is eerlijk: ik was eigenlijk niet zo van het kerstfeest.
Chagrijnig
Ik werd chagrijnig van al die glitter en opsmuk, de radiozenders die al weken van tevoren mierzoete melodieën in mijn oren strooiden, de winkels die voor mij te kitscherig waren om in een feeststemming te raken. Zeggen dat het maar twee dagen duurt, is een dooddoener, want de kerstsfeer wordt uitgesmeerd over minstens een hele maand.
Kribbe
Het was toch het feest van een kind in een armoedige kribbe? En vrede kwam toch niet uit de mond van mensen, maar van engelen uit de hemel? Konden we maar niet beter een toontje lager zingen?
Genieten
En nu kijk ik er oprecht naar uit. Als predikant-geestelijk verzorger mocht ik elk jaar twintig keer kerstfeest vieren met mensen met een verstandelijke beperking. Ja, je leest het goed: twintig keer. Natuurlijk was ik moe na afloop, maar ik genoot met volle teugen, omdat het feest van Kerst zo intens werd gevierd. Ogen die straalden. Mensen die zacht en teder werden en soms zelfs stil. Mensen die elkaar bij de hand namen en gingen kijken naar het kind, met verwondering over Gods nabijheid in Het kind. Met oprechte verbazing over vreemde herders, die de eerste gasten mochten zijn, en over dieren, die zelfs een plaats van betekenis kregen bij dit feest. ‘Ere zij God’ kon ik zingen, soms dwars door mijn tranen heen, maar uit volle borst en tot ik op den duur schor was.
Dagen
Mensen met een verstandelijke beperking hebben mij geleerd om een feest een echt feest te laten zijn. Met alles erop en eraan: lekker eten, kaarten, lichtjes en op bezoek gaan bij je dierbaren. In 18 mooie jaren leerde ik van hen dat er dagen zijn om te feesten, dagen om te wachten op betere tijden, dagen om te huilen en dagen om naar een feest uit te kijken. Daarom kijk ik uit naar Kerstmis. Liefst samen met hen, want vaak denk ik dat zij mijn kerstengelen waren. Zij gaven die hemelse engelen een menselijk gezicht.
Roelie Reiling
predikant-geestelijk verzorger (sinds kort met pensioen)