Sien actueel-Blog

Zelf is Roelie Reiling, gepensioneerd predikant-geestelijk verzorger, niet zo van orgelmuziek. Maar ze ontdekte dat de bewoners in de instelling waar ze werkte er wel dol op waren. En dat zette Roelie aan het denken…

In de wereld van geloven speelt muziek een belangrijke rol. Meditatieve muziek, psalmgezang, gospel, koormuziek, instrumentale muziek of wat voor muziek dan ook. En in de wereld van geloven van mensen met een verstandelijke beperking speelt muziek zelfs vaak een hoofdrol.

Soms zijn dingen niet zoals ze op het eerste gezicht lijken. Michiel, arts voor verstandelijk gehandicapten, laat dat zien in het verhaal van begeleidster Sandra en mevrouw De Vries. Een eerlijk en oprecht gesprek kan soms groot verschil maken.

Het was een rustige ochtend op de woning toen Sandra, de persoonlijk begeleidster van Tom, de deur naar zijn kamer opende. In de kamer zat mevrouw De Vries trouw naast het bed van haar zoon Tom, zoals bijna elke ochtend. Tom is 23 en heeft een ernstige verstandelijke beperking. Hij woont hier al een aantal jaar.

Kees heeft een zoon met het syndroom van Down, Jakko. In zijn blogs beschrijft Kees de dingen die hij meemaakt met Jakko, maar vooral ook wat hij van hem leert. Bijvoorbeeld dat haastigheid en dominantie misschien helemaal niet zo belangrijk zijn.

Jakko is 35 jaar en heeft het niveau van een kleuter. Maar als ik terugkijk, zie ik hoeveel hij mij leerde. Door hem ging ik anders reflecteren en inspireren. Minder imponeren en wat losser organiseren. Hij liet me zien dat niet de omstandigheden mijn leven bepalen, maar hoe ik ermee omga.

Martine en Judith zijn de zussen van Kirsten. Kirsten heeft het syndroom van Down. Kirsten is 36 en woont nog thuis bij haar ouders. Regelmatig logeert zij bij haar zussen, die samenwonen. In deze brussenblog schrijft Judith over hun ervaringen en hun zussenband.

De Dikke Van Dale geeft voor het woord mantelzorg de volgende definitie: ‘zorg gegeven door gezinsleden, buren of vrienden’. Plak daar het woord levenslang voor en het klinkt bijna als een vonnis: je bent veroordeeld tot het levenslang verlenen van zorg aan een gezinslid. Tel daar de natuurlijke zorg voor ouder wordende familieleden bij op en het geheel klinkt niet bepaald als de carrière die je ooit voor ogen had…

Amélie groeide op bij ouders met een verstandelijke beperking. Ze studeert en woont op kamers.

“Zorg ervoor dat jij je eigen pad kiest, Amélie” is sinds ik steeds ouder aan het worden ben vaak tegen mij gezegd. “Wat bedoel je daar dan mee?” was vervolgens mijn vraag.

Wilma heeft een dochter van 27, Naomi. Naomi heeft een verstandelijke beperking, autisme en epilepsie. In haar blogs beschrijft Wilma de belevingswereld van haar dochter, maar ook hoe het gaat in hun gezin en op Naomi’s woonplek. In deze blog gaat Wilma in op het ‘weefsel’ van zorg om iemand heen en de rol van mantelzorg daarbij.

Nieuw Woelwijck
Zeker twee keer per week rijd ik naar Sappemeer. Via de bosrijke omgeving van Schoonoord naar Rolde en daar de N33 op richting Wildervank en dan over de Kielsterachterweg naar Hoogezand-Sappemeer. Een kleine drie kwartier rijden is het naar Dorpsgemeenschap Nieuw Woelwijck, een plek waar de bewoners zich veilig voelen door de ruimte en vertraging die ze daar ervaren.